Kainat, ulu Allah’ın sonsuz ve umumi bir sofrasıdır. Bütün canlılar ayrımsız bu sofranın ortak konuklarıdır.
Alıcı bir gözle, ibret nazarı ile şu uçsuz bucaksız kainata baktığımızda, tabiat dediğimiz özellikle şu dünyanın bir sofra olduğunu, bütün cinsleri ile tüm canlıların da bu ilahi sofranın ortak konukları olduğunu görürüz. Öyle değil mi? Baksanız ya, bu sofrada ayırım yoktur. Kurdun bir danası, kuşun bir dönesi yokken kurt da, kuş da pire de, deve de, sinek de, inek de, karınca da, fil de, kral da, köle de, efendi de, bey de konumları farklı bile olsa, inanan da, inanmayan da, mümin de, kafir de, bu sofradan yararlanma hususunda hak sahibidirler.
Hiçbir varlık, insan olsun, hayvan olsun bu sofradan mahrum edilemezler. Çünkü bütün canlılar kainat sofrasının ortak misafirleridirler. Sofranın sahibi yüce Allah (cc.), canlılar ise onun aziz konuklarıdırlar. Bu ana temel kuraldır. Yüce Allah’ın Rahman sıfatının ve Allah (cc.) olmasının zorunlu bir gereğidir. Çünkü Rezzaku Alem’dir, rızıkların sahibidir.
Mülk ve saltanat onundur. Daha fazlasını dilediğine o verir, hüküm O’nundur.
İlahi sofranın kullanımı insanlara aittir. Bu da bölüşüm ve paylaşımda insanlara adalet ölçüleri doğrultusunda sorumluluklar yükler. Bütün insanlar bu dünyada ceht ve gayretleri ve ilahi takdir oranında sınava tabidirler. Her anda ve mekanda ulu Allah’ın gözetimi ve denetimindedirler.
Hiç kimse bu dünyadan öbür dünyaya maddi olarak bir gram ağırlığında bir şey götüremez. Ancak önce sarsılmaz iman, sonra o imanın gereği ve şükrün icabı güzel amel, yani ibadetlerle yapılan hayır ve iyilikleri götürebilirler. Bunların karşılığını ahirette cennet veya cehennem –ceza yeri- olarak orada bulurlar. Bu da Allah’ın adalet sıfatının gerçek olarak mahşerde tahakkuku içindir.
Görüldüğü üzere, bu dünyanın nimetlerinden inanan da inanmayanlar da yararlanmakta, kimse aç-susuz bırakılmamaktadırlar.
Bu canlılara Allah’ın koyduğu dokunulmazlık hakkı olarak verilmiştir.
Bu hususta bütün canlılar eşittir. Ahirette ise durum farklıdır. Ahirette insanlar eylem ve işlemlerinden sorgulanacaklardır.
Ahirette özür ve tevbe yoktur. Bunun için hiç kimse oraya günah yükü ile gitmemeli, yükünü dünyada halletmelidir ki, ahirette selamet bulsun.
Hz. Mevlana ne diyor?
Kimseyi ötelemeyin. Dinden uzaklaştırmayın. Kim ne olursa olsun, ister mecusi, isterse hıristiyan, isterse putperest olsun.
Yeter ki İslam’a dönsün. İslam’a girsin. Kim olursa olsun İslam’a gelsin. Küfrünü bırakan İslam’ın güzelliklerini benimsesin o yeter, diyor.
Netice, ulu Allah bu dünyada insanları ayırmıyor, itelemiyor, ötelemiyor, ayrıştırmıyor. Hepsine bir bütün olarak bakıyor.
Kendini inkar edenlerin bile rızkını kesmiyor. İnsanlara ne oluyor ki ufak bir hata için insanların rızkını kesiyor.
Allah’ın verdiği güzel dinimizi iyi bilelim, iyi öğrenelim ve ona göre yaşayalım.