Yaşadığımız şu hayattan ne kadar zevk alıyoruz?
Gerçekten mutlu muyuz mesela?
Yaptığımız işten, içtiğimiz kahveden, yediğimiz yemekten ne kadar keyif alıyoruz?
Bana kalırsa, her gün bir önceki günden daha fazla soğuyoruz hayattan. Sanki bir oyunun içindeyiz de en yüksek skoru yapmak için canla başla mücadele ediyoruz. Mecburmuşuz gibi. Verilen 3 canla elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz.
Hiç sorguluyor musunuz, bugün kendim için ne yaptım diye?
Her iddiasına varım ki çok uzun zamandır kimse kendini mutlu etmek için bir şey yapmadı. Karşımızdaki değer verdiğimiz insanlar için canla başla mücadele ederek kendimizi iyi hissettik mesela. Birisine yaptığımız iyilikle mutlu olmaya çalıştık.
Peki, ne zamana kadar sürecek bu fedakarlığımız?
Daha ne kadar başkalarının mutluluğundan kendimize pay çıkarmaya çalışarak kendimizi huzurlu hissetmeye devam edeceğiz?
Hiç aklınıza geliyor mu bugünün yarınının olmadığı?
Bu dünyaya bir kere geldiğimizi hatırlıyor musunuz mesela?
Bu kadar fedakarlık yeter.
Bugün bu yazıyı okuduktan sonra bir değişiklik yapın ve kendinizin ne kadar değerli olduğunun farkına varın.
Siz mutlu olmadığınız sürece kimseyi mutlu etmekle uğraşmayın.
Bu yazı dönüm noktanız olsun ve er geç demeden tam şu anda kendinize yeni bir sayfa açın, ve deyin ki;
İyi ki varım be!