3-4 Yaşlar arasında başlayan dönem dönem yenmesi zor olan bu kötü alışkanlığın sebepleri arasında tek bir şey söylemek hatta sebebi şu nedenle demek bile çok zor. Tırnak yeme alışkanlığı bu dönemlerden sonra şekil değiştirip tekrar hayatınıza dahil olabilir, kalem ısırma, şaçlarla oynama gibi. Nedenlerine bakıldığında; kaygı, stres, yalnızlık, diğer aile üyelerini örnek alma, kalıtım, aktif olmamak, parmak emmeden kalan alışkanlık, tırnakların düzenli kesilmemesi gibi etkenler sayılabilir. Buna göre de tedavisi problemin kaynağına göre belirlenir, ancak ceza, alay etme, tehdit etme, tırnaklara acı nesneler sürme, kişi için tırnak yeme davranışını hatırlatıcı olup, çözüme yönelik metotlar değildir. Burada başarıya giden yol tırnak yiyenin rızası, isteği ve iş birliğidir.
Bu davranış her zaman mutsuzluk veya kaygıya dayalı değildir. Kaygısı olanlar daha çok tırnak yer dense de her kaygılı insan bu davranışı sağlamaz. Önemli olan tetikleyici unsur yaratmamaktır. Zorla odasında durdurmak, kızmak, üzüleceği bir ortamda bulunmak, cep telefonları şu çağda tüm çocukların elinde olduğu için bu vasıtayla korkunç şeyler izlemeleri veya duymaları tetikleyici unsurlar arasındadır.
Okul öncesi dönemde çocukların öncelikle oral dönem dediğimiz ilk iki yıldan kalma bir alışkanlıkla her şeyi ağızlarına götürdüklerini ve bu davranışın bir süre sonra tırnak yemeyle yer değiştirdiğini görüyoruz. Özellikle kendisini baskı altında hissettiği, gergin olduğu, kaygı duyguları yaşadığı durumda bütün çocukların elleri hemen ağızlarına gider. Bütün anneler de genellikle ‘elini ağzından çek’ uyarısını yapmak zorunda kalırlar. Bu sıkıntıların ve kaygının arttığı durumlarda olay elin ağza götürülmesinden, tırnakların ya da tırnak etlerinin yenmesi durumuna dönüşür. Burada da durum tamamen hissedilen kaygı ve baskı ile doğru orantılıdır. Okul öncesi dönemde çocukların bir başkasını model aldıkları ve bu nedenle tırnak yeme davranışını öğrendiklerini de biliyoruz. Ailede ya da yakın çevrede bu davranışı alışkanlık haline getirmiş bireyler varsa, çocuğun her tür olumsuz hareketi kopyaladıklarını da bilmeliler. Eğer bu davranışın sebebi stres ve kaygı ise, bu durumda çocuğun stres ile başa çıkmada böyle bir davranış geliştirdiği düşünülebilir, çocuk stres ile mücadele ediyordur, pes etmemiştir. Kısacası tırnak yemek eğer stres ile başa çıkma yöntemi ise bir yönüyle yaşamsal bir faaliyettir ve durumsal fayda sağlayabilir.
Tırnak Yemenin Zararları
Tırnak yeme hastalığı nedeniyle parmaklarda, tırnaklarda ve tırnak etinde doku hasarı görülür. Tırnaklar şekilsiz ve hasarlıdır. Tırnak yeme alışkanlığı aynı zamanda ağız yaralanmalarına, diş sorunlarına yol açabilir. Cilt enfeksiyonları ve mantar oluşumu gelişebilirken yedikleri tırnağı yutanlar, mide ve bağırsak enfeksiyonlarına da yakalanabilirler. Tırnak bölgesinde bulunan virüs ve mantarların ağız içi mukozası ile teması, ikincil enfeksiyonlara yakalanma ihtimalini artırır. Örneğin; tırnak yeme alışkanlığı olan kişilerde siğil enfeksiyonuna sıkça rastlanmaktadır. Vücut odaklı tekrarlayıcı davranışlar içinde yaygın olarak görülen tırnak yeme alışkanlığının nüfusun yüzde 20 ila 30'unda görüldüğü tahmin ediliyor. Kimi tahminlere göre 100 çocuktan 40’ı ve genç nüfusun yaklaşık yarısı tırnak yeme sorunu yaşamaktadır.
TIRNAK YEME ALIŞKANLIĞI NASIL BIRAKILIR?
- Çocuk elini ağzına getirdiği zaman söz ile ikaz etmek yerine dikkatini farklı bir yere çekmek için başka bir yere yönlendirilebilir.
- Tesbih ağacı yağını tırnaklara sürüp üzerinde kurumasını bekleyin. Farkında olmadan tırnağını ağzına getirdiğinde gelecek olan acı tattan dolayı tırnak yemeyi bırakacaktır.
- Tırnak yeme davranışı esnasında farkındalığı arttıran ifadelere yer verilebilir.
- Herhangi bir sıkıntısı olduğu zaman rahat bir şekilde ailesine açabilme güveni verilmelidir.
- Tırnak yemeyi önleme amaçlı üretilmiş ojeler sürülebilir.
- Kulağa komik gelebilir ama yara bantlarını tırnak bölgesine kapatıp elini ağzına getirmesi önlenebilir.