Herkese merhaba. Marmaris’i görüp de canı yanmayan var mıdır? Peki ya canı yanacak diye üzülecek diye yangını takip etmeyen kaç kişiyiz? Çok üzgünüm ama sanki bu sefer sadece yangının bizim canımızı sıkmadan bitmesini bekliyor gibiyiz.
*Ömür denilen şey bir nefes diyoruz ya işte o nefestir, ağaç. İnsanın ağaçla ilgili aklına kötü bir tane bile anısı gelmez. Yoktur çünkü bir zararı. Küçükken salıncağımızın evi, hayatın her günü en ferah gölgelerimizin adresidir ağaçlar. Dert ortağımızdır ağaç bizim. Bazen kendini bilmezin biri gelip sevgilisinin baş harfini kazır ağacın tam göğsüne!..
Canından can gider ama ona bile ses çıkarmaz. İnsanların birbirine çizdiği sınırları umursamaz. İki kapı komşusu küsseler bile bahçelerindeki ağaçları her ikisinin ciğerlerine temiz havayı gönderir.
İlkokuldaki çizdiğiniz resimleri hatırlayın. Hiç yeteneği olmayan insanlar bile ev ve ağaç çizebilirdi. Ev, aileyi; ağaçsa huzuru ve mutluluğu sembolize ederdi.
Her an bize verdikleri, yaşam için olmazsa olmaz nefeslerin sahipleri ağaçlarımıza, ormanlarımıza sahip çıkalım. Unutmayalım ki yanan ağaçlar değil; insanlık, gelecek olur!..