Bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar. Bazı masalların sonu mutlu son olur bazı masalların sonu mutsuzlukla biter. İlk kahramanlarımız hele de çocuk yaşlarımız da onlar bizim süpermenlerimizdi. Herkesten güçlü herkesi yene yenebilen her zorluğa bizim için göğüs geren kahramanlar. Kültürümüz de baba evin direğidir o olmazsa aile birliği bütünlüğü olmaz evin direğidir. Babalarımız aynı zaman da ilk rol modellerimizdir. Aşık olduğumuz evlendiğimiz erkeklerde bile onları ararız. Ama hep de güzel değildir her şey aynı zaman da çekindiğimiz, şikayet edildiğimiz, azar işittiğimiz hatta bazen dayak yediğimiz kahramanlarımız… Ama olsun yine de onların yeri bambaşkadır. Onlara duyduğumuz sevgi biraz daha gizlidir. Annelerimize olan sevgimizi daha dışa vururken enteresandır ki babamıza olan duygularımızı bir sır gibi saklarız. Her baba aynı olmuyor ama çocuğuna şiddet uygulayan aşağılayan ve hatta cinsel istismar da bulunan babalar da var. Onlara ne kadar baba denile bilirse bunları yaşayan çocukların masallarını düşünemiyorum bile kabus gibidir herhalde güvensiz huzursuz bir aile de büyüyen çocukların ruh hali ne kadar sağlıklı olabilir ki diğer insanlara ne kadar faydalı olabilir ki. Zor hayatların çocuğu olmak ömür boyu unutulmayacak travmalara sebep olur. İstesekte istemesekte Allah bazı duyguları yaradılışımız da oluşturmuştur. Anne baba sevgisi de bunlardan olsa gerek ama kıymetini bilene. Babalarımızın üzerimiz de emekleri çok biz çoğu kez anlamasak ta onlar söze bizim zamanımız da diye başladıkların da yinemi diye düşünsek de zamanı gelince ne kadar haklı olduklarını bizi korumak ve bizi mutlu görmekten başka bir kaygıları olmadığını anlıyoruz. Allah onların dualarını üzerimiz den eksik etmesin her düştüğümüz de bize omuz verip kaldıran annelerimize babalarımıza biz de he zaman saygı da sevgi de kusur etmeyelim. Geç kalmadan keşkeleri yaşamadan onların kıymetini bilelim. Allah onları başımızdan eksik etmesin.