Aydın'ın Karacasu ilçesinde görüntülenen kızıl benekli güveyi Ses Gazetesi okurları için araştırdık.
Vikipedia'da yer alan bilgilere göre Latince adı Utetheisa pulchella olan kızıl benekli güve kızıl benekli uşak , kızıl benekli ayakçı olarak da biliniyor.
Erebidae familyasına ait bir güve türü olan Utetheisa pulchella tür ilk olarak Carl Linnaeus tarafından1758 yılında yayımlanan Systema Naturae'nin 10. baskısında tanımlandı.
VİKİPEDİA'DA ŞU BİLGİLER YER ALIYOR
Utetheisa pulchella'nın kanat açıklığı 29–42 mm'ye ulaşabiliyor. Ön kanatlar dar, beyaz veya krem rengindedir ve daha büyük parlak kırmızı noktalar arasında yer alan çok sayıda küçük siyah noktanın değişken bir deseni vardır. Bazen kırmızı noktalar enine bantlar halinde birleşir. Arka kanatlar geniş, beyaz, dış kenar boyunca düzensiz bir siyah bordür ve hücrenin ortasında iki siyah işaret bulunur. Baş ve toraks krem renginden açık sarıya kadar değişir ve kanatlarla aynı desene sahiptir. Antenler uzun ve monofiliformdur. Karın pürüzsüzdür ve beyaz bir zemine sahiptir.
Tırtıllar siğilli, koyu kahverengi veya grimsi renkte olup, grimsi tüylerden oluşan tutamlara, her segmentte turuncu bir enine çizgiye, sırt boyunca geniş beyaz bir çizgiye ve iki yanal beyaz çizgiye sahiptir.
AVRUPA'NIN BÜYÜK BÖLÜMÜNDE GÖRÜLÜYOR
Bu yaygın tür, Avrupa'nın büyük bir bölümünde (göçmen olarak), tüm Afrotropikal bölgede , Kuzey Afrika'da , Yakın Doğu ve Orta Asya'da , batı Indomalayan bölgesinde ( Myanmar'ın doğusunda bilinmiyor ) bulunabilir. Birleşik Krallık'ta yalnızca seyrek bir göçmendir. Bu güveler kuru açık alanlarda, çayırlarda, çalılıklarda, otlaklarda ve parklarda yaşar.
KUŞLAR İÇİN ZEHİRLİ VE TATSIZ
Güney Avrupa'da bu tür, kışı tırtıl olarak geçirir. Pupalaşma, genellikle düşmüş yapraklar ve ölü bitki örtüsü veya kabuk parçaları ve eski odun üzerinde, konuk bitkilerin yakınındaki toprakta gerçekleşir. Ilıman ve tipik Akdeniz iklimlerindeki ılıman kışlarda bu tür pupa olarak kış uykusuna yatar. Bu çok nesilli türün yetişkinleri genellikle Mart'tan Kasım başlarına kadar yılda üç nesil halinde bulunur, ancak tropiklerde sürekli olarak gelişirler. Hem gündüz hem de gece uçarlar ve ışığa gelirler. Polifag larvalar, esas olarak unutma beni (Myosotis ), Echium , Borago officinalis , Solanum , Plantago lanceolata ve Anchusa türleri olmak üzere çeşitli otsu bitkilerle beslenir . [ 8 ] Afrotropikal bölgede ise esas olarak Trichodesma zeylanicum , Lithospermum , Heliotropium , Trichodesma ve Gossypium türleriyle beslenirler.
Besin kaynakları nedeniyle tırtıllar büyük miktarda alkaloid biriktirir; sonuç olarak kelebekler de kuşlar için zehirli ve tatsızdır. Kanatlarının karakteristik renkleri, avcılarına karşı bir uyarı işareti görevi görür.
