Turizm ve tarım kenti olan Aydın’ın ayrıca da bir düğün, cemiyet kenti olduğunu da unutmamak gerek. * 2-3 bin davetiye dağıtılan köyler var... * Dolayısıyla yemeğinden davulcusuna, düğün salonundan gelinlikçisine kadar bir sektör iki sezondur iş yapamıyor. * Eskiden cenazelerin ya da cemiyetlerin statüsü kalabalıklığıyla ölçülürdü. Şimdi dayı, teyze, hala bile gelemiyor. * Dediğim gibi bir çok iş kolu düğün sektörüne doğrudan hizmet ediyor. Her iş kolu zarar görmüştür. Ama en çok ezilen müzisyenler oldu. * Genelde bir işletmeye bağlı olmadan gittikleri iş başına yevmiye usulü çalışan çoğu müzisyen emekçi arkadaşımız yaklaşık bir buçuk yıldır mesleklerini icra edemiyor. * Şimdi kademeli açılma kararından da tatmin olmadılar. Çünkü belirli bir saatte cemiyetler sonlandırılacak. * Devletin verdiği desteğin çok sembolik kaldığı geçimlerini idare etmekten çok uzak olduğu da ortada. Bildiğim kadarıyla son bir yılda Aydınlı üç müzisyen arkadaşımız intihar ederek yaşamına son verdi. * Temelinde iş yapamamaktan içine düşülen maddi krizin yattığını biliyoruz. * Üstüne üstlük günübirlik çalışarak geçimini idame ettirmeye çalışan müzisyenlerin bir buçuk yıl iş yapamadan evlerinde oturmak zorunda kalmaları da eklenince düştükleri durumu tahmin edin. * Geçtiğimiz hafta konuştuğum bir arkadaşım bir buçuk yılda devletten toplamda 6 bin lira destek aldığını buna karşılık sigorta primi ve götürü vergi olarak yaklaşık 35 bin lira da borçlandığını belirtti. Evini geçindirmek için bir buçuk yılda 50 bin lira daha eklerseniz bir ailenin içine düştüğü durumu görebilirsiniz. * Umalım ki devletimiz bu işten en çok mağduriyet yaşayanları görsün ve ona göre tedbir alsın. * Coronavirüsün tüm dünyaya temizlik ve hijyenin önemini gösterirken bizim halkımıza bir parça ekmek, bir dal sigaranın ne kadar kıymetli olduğunu göstermesi de ayrı bir ironi... *