Ulusal yerel basının Türkiye’deki en başarılı yayınlarr genellikle hep Aydın’da çıkmıştır. 1908'de II.Meşrutiyetin ilan edilmesi ile yeni basın kanunu ile özgürlük kavramı Aydın’da o dönemde beş gazetenin çıkmasıyla kendini gösterdi. Kurtuluş Savaşı yıllarında yeniden tüm yurtta çıkmaza giren gazeteler cumhuriyetin ilanı ve genç Türkiye Cumhuriyeti’nin dinanizmi ile yeniden parladı. Bu dönemde Aydın’da çıkan Ant, Aydın, Balova, Yeni Menderes gibi gazetelerin ardından, II. Dünya Savaşının patlak vermesiyle kağıt, baskı gibi konularda yeniden zor günlere giren Aydın basın sektörü 1940'lı yılların başında yeni bir gazete ile tanıştı. Savaşın zorlu günlerinde 30 Haziran 1941'de yayın hayatına başlayan “Halkın Dili” Gazetesinin imtiyaz sahibi ve umum neşriyat müdürü (yazı işleri) Fuat Şahin Erlaçin'di. İstanbul Halkalı Ziraat Okulu'nu bitiren Erlaçin, Reddi İlhak Cemiyeti ve Kurtuluş Savaşı'nda önemli rol oynadı. Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin İlk Aydın Belediye Başkanı (1925-1928) görevini yürüten Erlaçin, 4. Dönem TBMM'nin (1931-1934) Aydın Milletvekili oldu. Aydın Türk Ocağı başkanlığı da yapan Fuat Şahin Erlaçin, Serbest Cumhuriyet Fırkası'nın Aydın teşkilatını kuran kişiydi. Aydın'ın yeniden imar edilmesi için kurulan yapı kooperatiflerinin de başkanlığı görevlerini de yürüttü. Yerel bir gazete olmasına rağmen kullandığı dili, mizanpajı ve içeriği ile dönemin diğer gazetelerine göre daha nitelikli bir yayıncılık anlayışı gösteren “Halkın Dili” Gazetesi sadece Aydın'dan değil çevre ilçe ve illerden de sağlam bir okuyucu kitlesine sahip oldu. Halkın Dili, Aydın’daki çoğu gazete ve derginin basıldığı “Tükel Matbaası”sında dizilip basılıyordu. Erlaçin gazetedeki ilk başyazısında “ticari kaygı gütmediğinin”, “dedikodu ile uğraşmayacağının” ve “isimlerinin icabını yapacaklarını” ifade etti. Devrimlerin sadık hizmetkârı olmayı taahhüt eden “Halkın Dili” sayfalarının devrim karşıtı ve devrimlere ters düşecek her türlü amaca hizmet eden yazı ve haberlere de kapattı ve yayın hayatı boyunca da bundan vazgeçmedi. Dil konusunda da hassas olduğunu beyan eden “Halkın Dili” yayın hayatına başlar başlamaz dil ve edebiyat konusunda yazılar yayınlamış ayrıca Cüneyt Bey, Gelincik gibi hikâye ve roman örneklerine sayfalarında yer vermişti. Gazetenin aynı zamanda “Başyazarı” olan Fuat Şahin Erlaçin, yazılarında aslen ziraatçi olması dolayısıyla “Çiftçi” imzasını kullanmış, genelde tarımsal üretimin sorunları ve çözüm yollarını köşesine taşımıştı. Gazeteye Sabri Erlaçin, Ferruh Tokgöz, Alptekin Güven, Samim Kocagöz, Haluk İnal, Şehabettin Keskindikkılıç, Bedirhan Çınar, A. Erdik, Bahri Selçuk, Lütfi Güney, Eşref Gezen, Selami Münir Yurdatap gibi isimlerde köşe yazıları ile katkı vermişti. Başlangıçta arkalı önlü tek yaprak iki sayfa olarak çıkan “Halkın Dili” 37.106. Sayıları arasında 2 yaprak 4 sayfa çıkmış sonra yeniden iki sayfa olarak çıkmaya devam etti. Basım kalitesiyle de dikkati çeken “Halkın Dili” gazetesi başlangıç 3. Hamur diye tabir edilen gazete kâğıdına basılmış 30 Mart 1942'den itibaren boyutunu değiştirerek pelür tarzında bir kâğıda basıldı. Yayıncılık anlayışı ile sağlam bir okuyucu kitlesi yakalayan “Halkın Dili” Gazetesi, savaş şartlarının ağırlığı ile ekonomik zorluklar karşısında sayfa sayısını zamanla düşürdü ve ardından sadece perşembe ve pazartesi günleri çıkmaya başladı. Yaklaşık iki buçuk yıl yayınlanan gazete 4 Mart 1943'te yayın hayatını sonlandırdı.