Gazipaşa Ortaokulunda okuduğum 1989'da tanıdım Cem Abi’mi...
* * *
O zamanlar turistik park diye bildiğimiz yer kültür merkeziydi. Bir sergide gördüğüm karikatürler o kadar çok ilgimi çekmişti ki mutlaka altındaki imza sahibi “Cem Cemil”i tanımalıydım.
* * *
O zamanlar 14-15 yaşlarındaki bir gençle oturup iki saat sohbet eden bu idealist mimar hiç tanımadığı bir öğrenciye “Hayat Bilgisi” tadında öğütler vermişti o gün...
* * *
Ve ben o günden beri biliyorum ki hayat sevince güzel. Ve keyif aldıkça yaşanılabilir.
* * *
Ne iş yaparsan yap işine sevgini, umutlarını ve idealizmini katmazsan sadece iş yapmış olursun. Ve mutsuz kalırsın.
* * *
Hayatımıza yön veren ebeveynlerimiz, öğretmenlerimizin yanında böyle abileriniz de olursa verilen emekler boşa çıkmamış olur ve başarı her zaman gelir.
* * *
Değerli Cem Cemil Öztürk abimizi önceki gün sonsuzluğa uğurladık.
* * *
Aydın’ın en başarılı mimarlarından birisi olarak hep hatırlanacak. Bunun sebebi de sanırım bana 30 yıl önce söylediklerini kendi hayatında da kayıtsız bir şekilde yaşamasından geçiyor.
* * *
Onun bilgi birikimini, kültürünü, hayat görüşünü yansıttığı projeler diğer binalardan farklı bir şekilde dikkat çekecek. Zaten çok kolay ayırt edilebilir.
* * *
Gerek iş hayatı gerek hayat görüşü ve gerekse siyasi yaşamı konusunda partili partisiz herkese “kalender” bir duruş sergileyen ve bu haliyle bizlere örnek olan Cem Cemil Öztürk’e tanrıdan rahmet, ailesi ve sevenlerine sabırlar diliyorum.
* * *
Yıldızlar yoldaşın olsun değerli abim...
* * *
Son sözümüz;
NO PASARAN (Geçit Yok)