Kapıları kapatıp perdeleri çektik mi? Herkesi dışarıda bırakıp çekildik mi köşemize? Dışarıda kalanlar arasında bizde var mıyız? Sadece rutin yaşama devam mı, yemek saati çay saati dizi vakti derken uykuya mı dalacağız? Dışarıda bıraktığımız kocaman dünya, o dünyada günden güne büyüyen sorunlar, sıkıntılar içinde boğuşan insanlar.. Sadece bir kaç yorum yapıp sustuklarımız, görmediklerimiz unuttuklarımız.. "Ne yapabiliriz"in üzerine düşünmediklerimiz.
Yaradan sevgisini, insanın aklı ile göndermiştir dünyaya, merhameti ve vicdanı ile göstermiştir gözlere.. Kendini ve aklını kapatma kapılar arkasına perdeler gölge etmesin. Değiştir dünyayı değiştir. Acılara dur diyecek engel olacak sensin.. Duy çığlıkları acıyan yanları ve gör kimsesiz kalanları. O kapattığın kapı çektiğin perdeler sadece karanlığı ve yalnızlığı getirir sana.
Dokun..
Hayatlara göz yaşlarına acılara tek kalmışlıklara, çaresizliklere, tutunamayanlara, hayal kurdur bir kaç insana. Hayal kurmak yarındır, hayal kurmak umuttur, hayal kurmak pes etmemektir ve mücadelenin devamını getirendir..
Herkese yetişemezsin fakat iyilik ve sevgi sarmaşık gibidir.
Başlatan sen ol. O kendini devam ettirir.