Değerli dostlar ustalarımız yıllar önce, “Gazetecilik mesleği duyarlı olmakla başlar” demişti. İnsanlara, hayvanlara ve doğaya karşı duyarlı olmakla önce insanlığımız ve karakterimiz şekillenir. Daha sonra insanlara haber vermek için önceliklerimiz oluştu. Bir haberi ya da köşe yazımı kaleme almadan önce, “Bu yazının topluma ne faydası olacak?” diye düşünürüm. Öncelikle yaşadığım kente faydalı olması tabii ki birinci önceliğim olur. Bilhassa asayişe dayalı haberlerde de çoğu zaman empati yaparak, “Bu haberdeki kişi ben olsaydım. Neler hissederdim? Nasıl etkilenirdim?” diye düşünürüm. Çok şükür ki bu duyarlılığı göstermek sayesinde bunca yıldır bir kez dahi hakkımda bir dava olmadı. Ne yazık ki toplumu aydınlatmada, kamuyu denetlemede dördüncü güç olarak büyük bir görev üstlenen medya son yıllarda etkisini kaybetmeye başladı. Bunun iki ana sebebi var. Birincisi gelişen teknoloji ile birlikte insanların haber ihtiyaçlarını dijital platformlarda giderebilmesi. Çoğu zaman bizim yaptığımız bir haber daha basılı gazetede yayınlanmadan internet haber portalımız marifetiyle binlerce hatta on binlerce kişiye ulaşıyor. Bunun göstergesi de basılı gazete tirajlarımızın yıllardır düşmesi buna karşın internet haber portalımızın tıklanma ve yeni okur sayısının diğerinin aksine sürekli yükselmesidir. Artık çoğu meslektaşım gibi bende önümüzdeki 5-10 yıla kalmadan basılı gazetelerin artık yayınlanmayacağını. Buna karşın dijital haberciliğin daha da gelişeceğini görüyoruz. İkinci sebep ise gazetelerin ağır ekonomik şartlarla mücadelesidir. Şu an için gerek baskı giderleri, üstüne ağır personel yükü ve vergi yükü gazete işletmelerini kar etmek bir yana dursun sürekli zarar ettirmekte. Çünkü resmi ilan ve abone gelirleri her geçen gün biraz daha düşüyor. Geçtiğimiz yıl yaşanan döviz krizi hala matbaa giderleri üzerinde etkisini kaybetmiş değil. Çok karamsar bir tablo çizdiğimin farkındayım. Ama gerçekleri gizleyemez / kaderin önüne geçemeyiz. Neyse… 1 Kasım 1995’te Antalya’da Radyo Martı / Akdeniz Atılım gazetesinde başladığım “Gazetecilik” mesleğimde 24. yılımı yaşıyorum. Halen umudum var ve mesleğimi çok seviyorum…