Kıştan daha soğuktur yalnız olduğunu düşünen insanın içi, her şey ile dolu dolu yaşamayı öğrenmemiş kişi yokluğun en sancılısını yamar zihnine. Bu öyle bir yama ki tüm düşünselliği engeller tıpkı gözleri siyah bir bant ile kapamış gibi. Belli dönemlerde çıkarmak ister kurtulmak ister fakat her çıkarma çabasında açılan gözler uzun süre kapalı kaldığı için bulanıktır her şey. Netliğin içinde netsizlikle uğraşır. İçi ile dışı savaşa başlar aç artık çıkart artık derken içi,dışı alışmıştır bu korunmakta olduğunu düşündüğü karanlığa.

Halbuki en korunmasız olduğunu düşündüğü anlarda atmıştı en cesur adımlarını. Düşerim kalkamam yalnız kalırım yapamam gibi düşünceler ile tanışmamıştı çünkü. Şimdi tanıştı ve en savunmasız en korunaksız tarafını teslim etti. Kalbinin kabul etmediği onca şeyi bir bir yaşattı kendine. Bedeni olmak istediği yerde olamadı hiç bir zaman, ruhunu hissedemedi tam anlamı ile, düşünceleri etrafa dağılmaktan ziyade içeride hapis olmayı daha güvenli sandı. Şimdi yalnızlığı yalnız bırakma zamanı. Gözlerini kapatan kendini koruduğunu sandığın o yerden çıkman gerekiyor, oradan çıkıp muhteşem uyumu yaşatman gerekiyor.