Bir Eylül akşamı öldüm ben, Ama galiba öteki taraf dedikleri yer burası değildi... Her üzüntünün sabahında sensizliğin ellerindeydi bezgin bedenim. Ne anlatmaya yetiyordu gücüm, ne yanına varmaya. Vuslat denen günü yaşamaya yetmeyecekti biliyorum ecelim. Ve ben ecelin her akşam duacısıydım. Bilirken gelmeyeceğini beklemeyi öğrendim. Ve bilirken hiç olmayacağını, iki kaşımın arasına çivileyip resmini, sana baktım geceler boyu. Sense çok uzak diyarlarda bensiz bir kaderin esiriydin. Bir Eylül akşamı öldüm ben. Ama galiba öteki taraf dedikleri yer burası değildi... En acısıyla terbiye ettim yüreğimi. Yüreğim sensizlikten büyük bir acıyı algılamadı inatla. Yitip tükenirken ömrüm, kendime bile hükmedemeyen bir zavallı oluyordum. Güçsüzlüğümün temelindede sen vardın ya o yüzden güzel geliyordu zayıflık. Yolcu ettim az önce duvarlarda parçaladığım yeni bir boş şişeyi. Her yudumda vücuduma dolan alkol, kendini bir nefes sigaraya yoldaş ediyordu. Alkol ve nikotin sensizlikle birleşip kanser oluyordu ciğerlerime dolan. Ne ak nede kara hiçbir hükmü yoktu çürüyen ciğerlerimin. Bir Eylül akşamında öldüm ben. Ama galiba öteki taraf dedikleri yer burası değildi... Ne sen olabildim ne kendim. İki arada bir derede yalnızca hayalinle sarılıp uyudum. Hayaline zincir vurdum kaçıp gitmesin diye benden uzaklara. Zincirin her halkasında adın kazılıydı. Aklımın bir kenarında gözlerinin yeşili. Derinliğinde öyle kayboldum ki artık ben bile bulamıyordum kendimi. Azraile selam gönderdim uçan kuşalarla ama uğramadı yanıma. Yine bu yüzden kahretmedim kendimi. Kahrımın adına Azrail'i değil seni yakıştırdım. Son bir umutla beklerken sensizliğin kapısında, Ve yine beklerken ecelden önce gelmeni, Birden bire kanatlandım uçtum. İnsanlar güldüler bana deli diye. Oysa ben yukarıda onaları seyredip ağladım. Acıdım hallerine ve elimi uzatıp almak istedim birkaçını. Herkes kaçtı benden ve anlamdı nasıl uçtuğumu. Bense seni aşağıda bırakıp gidemedim daha yukarılara. Bir Eylül Akşamında öldüm ben. Ama galiba öteki taraf dedikleri yer burası değildi... Yıllar önce karaladığım bu şiir bugünlerde yeniden uçurdu içimdeki ilham kuşlarını. Kalemini bırakmış eski bir şair olduğumu düşüneli yıllar yıllar oldu. Ama nedense yeniden yazma isteği uyandı içimde. Bu geçmişten bir başlangıç olsun. Zaman zaman sizlerle eski şiirlerimi ve yeniden becerebilirsem yenilerini paylaşmaya devam edeceğim.  Bu haftalıkta böyle olsun...