Araba ve traktörlerin bu kadar yaygın olmadığı yıllarda atıyla taşımacılık yaparak geçimini sağlayan Tevfik Gencay, aradan geçen onca yıla rağmen atından kopamadı. At sırtında taşımacılık yaparak hayatını kazanan, eşi Hatice ile birlikte 4 çocuğunu büyüten 1939 doğumlu Gencay, emekliliğinin ardından kendi arazisine gidip gelmek için atını kullanmaya devam etti. 82 yaşında ilçe sokaklarında nal sesini eksik etmeyen Gencay, “Atımı seviyorum. 7 yaşında bir kısrak. Zor yanı da var, kolay yanı da var. 82 yaşındayım, kendi arazimde işimi iki saat görüp geliyorum. Sonra istirahat ediyorum. Pazar müsait olursa pazara gidiyorum” dedi.

TAŞIMACILIKLA HAYATINI KAZANDI


Gençliğinde at taşımacılığı yaptığı günleri anlatan Gencay, “Araba ve traktör olmadığı için görülecek bir işi olan bizi bulurdu. Biz de kahvehanede iş gelsin diye beklerdik. Gece 11-12’ye kadar kahvehaneler mekanımızdı. Ama bugünkü gibi boş vakit değerlendirmek için değil. İş gördürecek olan bizi orada bulurdu. Kimisi odun çektirirdi, kimisi kayır taşıtırdı, kimisinin tarlasında iş olurdu, kimin ne ihtiyacı olsa görürdük. Gün doğdu gün battı çalışır, 2,5 lira kazanırdık. O günün yevmiyesi öyleydi. O gün için deli paraydı” dedi.

BUGÜN GENÇLER HAZIR BEKLİYOR


Taşımacılıktan sonra orman deposunda kalas istif ederek emekli olduğunu sözlerine ekleyen Gencay, “Evvelden çalışanlar, mücadele edenler bugün de kendi işini kendi görmeye devam edebiliyor. Şimdi gençler çalışmaz, hazır olsun, ne olursa olsun” dedi.